.jpg)
رفیق شفیق شهرام جزایری که سابقه دریافت 300 میلیون تومان هدیه ناقابل از او را در کارنامه خود دارد، با طرح نظارت بر نمایندگان مخالفت کرد.
مهدی کروبی ضمن اینکه خود را با عنوانی جدید (پاسدار مشروطیت؟!) معرفی می کرد، مدعی شد طرح نظارت بر نمایندگان که در راستای جلوگیری از انحراف نمایندگان و زد و بندها و تخلفات احتمالی- مسبوق به سابقه- پیشنهاد شده باعث تحقیر نمایندگان و تهدید آنها و محدود کردن وظیفه نمایندگی است. وی همچنین با بیان اینکه نقطه قوت هر نظام مردمسالار در وجود و استقلال نهاد قانونگذاری است، نوشت: قانون اساسی ما آن قدر به جایگاه مجلس اهمیت و اعتبار بخشید که بر طبق اصولی از آن «مجلس وظیفه تحقیق و تفحص در تمام امور کشور را دارد» (اصل 76) و مطابق نظر قانونگذار اساسا تشکیل دولت بدون حضور مجلس امکانپذیر نیست در (اصل 88) و مجلس حق سؤال و استیضاح از دولت را دارد.
ابراز نگرانی کروبی برای استقلال مجلس و جایگاه و مسئولیت های آن در حالی است که برخی نمایندگان فرصت طلب در طول دوره های مختلف مجلس اقدام به زد و بند، داد و ستدهای نامشروع اقتصادی، کلاهبرداری و... می کردند اما چون در مجلس حضور داشتند برای خود احساس مصونیت مطلق می کردند و دوره 4 ساله را بدون هیچ مواخذه ای پشت سر می گذاشتند که نمونه آن زد و بند شماری از نمایندگان مجلس ششم و از جمله رئیس آن با شهرام جزایری -مفسد اقتصادی که بیش از صد میلیارد تومان از بیت المال غارت کرد- بود. اکنون باید از کروبی پرسید آن روز که وی و دوستانشان پولهای بادآورده و بی زبان را از مفسدانی نظیر جزایری می گرفتند، شأن مستقل مجلس، و حرمت و احترام مسئولیت نمایندگی کجا رفته بود. آیا آن رفتارها که تکرار پیدا کرد باعث تحقیر مجلس و نقض استقلال پارلمان (خانه ملت) نبود؟
از سوی دیگر دولت اصلاحات در همان مجلس ششم لوایح دوقلویی را به مجلس عرضه کرد و امضای آن را هم گرفت که طبق آن رئیس دولت وقت می توانست هر مصوبه و تصمیم مجلس یا حکم قضایی را به بهانه اینکه منطبق با قانون اساسی نیست، وتو کند! آن روز غم دروغین «استقلال و حرمت و جایگاه مجلس» کجا رفته بود؟!
آقای کروبی درست می گویند اگر نظارت درستی بر عملکرد نمایندگان وجود داشت، مفسدان اقتصادی برای خرید و فروش مجلس ششم- یک جا- طمع نمی کردند و یک جوانک سمبوسه فروش نمی توانست با 300 میلیون تومان رئیس مجلس وقت را بخرد و نوچه خود کند.
ظاهرا نگرانی کروبی به خاطر آن است که می ترسد قانون نظارت بر نمایندگان مجلس عطف به ماسبق شود و رشوه های بی زبانی را که خود و همپالکی های مدعی اصلاحات وی از مفسدان اقتصادی دریافت کرده اند، پس گرفته شود!
